Oferta rumów na rynku jest niewyobrażalnie szeroka. Trunki różniące się krajem pochodzenia, paletą aromatyczno-smakową, wiekiem, kolorem, mocą alkoholu – jak zatem wybrać jeden, który będzie świetnie nadawał się do degustacji saute, albo do przygotowania wyśmienitego koktajlu? Po lekturze poniższego artykułu, dowiesz się, jakie są style i podstawowe profile aromatyczne ekspresji z trzciny cukrowej, co zaowocuje tym, że zaczniesz się sprawniej poruszać po świecie rumów i znajdziesz swój ulubiony trunek.
Podstawowe informacje dotyczące rumu
Aby produkt mógł zostać sklasyfikowany jako „rum”, musi zostać wytworzony z trzciny cukrowej. Niezależnie od tego czy będzie to melasa – czyli odpad z wytworzenia cukru trzcinowego czy też sok z trzciny cukrowej – trzcina cukrowa jest w tym przypadku najważniejszym elementem definiującym proces produkcji rumu. Kolejnym aspektem jest zawartość alkoholu – w przypadku rumów minimalna zawartość wynosi 37,5% alkoholu. Wniosek nasuwa się jeden – nie ma tu aż tylu wytycznych ile jest w odniesieniu np. do whisky, ale i tak, aby rum mógł zostać nazwany rumem, musi charakteryzować się powyższymi elementami.
Styl i pochodzenie
Najpopularniejsze style mają związek z metodą produkcji trunku, a co się z tym wiąże – również z krajem pochodzenia. Rozróżniamy rumy w stylu angielskim, francuskim i hiszpańskim:
- Rum w stylu angielskim.
Trunki ciężkie, ciemne, przyprawione. Produkowane są na Jamajce, Barbados, St. Lucia, Trynidadzie, Tobago.
- Rum w stylu hiszpańskim.
Ekspresje pochodzące z Kuby, Porto Rico, Dominikany, Wenezueli, Panamy. Są lżejsze od rumów w stylu angielskim. Mają słodki, maślany smak.
- Rum w stylu francuskim.
W odróżnieniu od rumów w stylu angielskim i hiszpańskim, które produkowane są z melasy z trzciny cukrowej, ten rodzaj trunku wytwarza się z soku z trzciny cukrowej. Rum w stylu francuskim pochodzi z Martyniki, Gwadelupy, Haiti i Mauritiusa. Formuła w stylu francuskim ma owocowy, trawiasty smak i mocno dominujące nuty trzciny cukrowej.
Gatunki
Kolejnym elementem klasyfikującym rum, obok stylu i pochodzenia, jest gatunek trunku:
- Rum biały.
Ekspresja starzona przynajmniej przez rok. Ma transparentną barwę, którą uzyskuje się za pomocą filtrowania metodą węglową. Wykorzystywany do koktajlów i drinków.
- Rum złoty.
Ma bogatszy profil niż rum biały. Charakteryzuje się dużą ilością przypraw i dymu. Ma ciemny kolor, który uzyskuje się poprzez dodanie do destylatu karmelu.
- Rum spiced.
Profil smakowy tego rodzaju trunku determinują przyprawy. Produkuje się go w podobny sposób jak rum złoty.
- Rum ciemny.
Ma intensywny smak i aromat. Ciemny mahoniowy kolor trunku współgra z cierpkim smakiem na języku.
- Rum starzony.
Alkohol dedykowany do degustacji saute – bez dodatków.
- Rum Navy.
Trunki te butelkowane są mocą z beczki – około 57% alkoholu. Odnoszą się one do ciemnych, tradycyjnych rumów z czasów, gdy alkohol ten był utożsamiany z Royal British Navy.
Słowo
Samo słowo „rum” wywodzi się najprawdopodobniej z kreolskiego „rumbullion”, co oznacza zgniecioną łodygę lub slangowego angielskiego określenia „rumbustion”, czyli „zgiełk”. Inni wskazują, iż nazwa trunku może pochodzić od łacińskiego określenia cukru – „saccharum”, kolejni zaś łączą „rum” z wyrazem „rummer”, oznaczającym „wysoką szklankę”.
Inna mniej znana nazwa
Niewielu wie, dlaczego rum bywa niekiedy nazywany „Krwią Nelsona”. Mniej znana nazwa trunku, upamiętnia angielskiego admirała – Horatio Nelsona, który poległ na bitwie pod Trafalgarem w 1805 roku. Jego zwłoki na czas transportu do Anglii umieszczono w beczce po rumie. Rum nazywany jest również „Napojem Piratów”, „Diabelską Wodą”, „Zabójczym Diabłem” lub „Wodą z Barbados”.
Rum a rhum
Pewnie nie jeden początkujący koneser rumu, zauważył różnice w pisowni na etykiecie produktu. Różnica pomiędzy słowem „rum” a „rhum” wskazuje na istoty aspekt – różnice w procesie produkcji rumu, pojawiającą się już na wczesnym etapie procesu wytwórczego. Jak zostało już wspomniane, rumy w stylu angielskim i hiszpańskim wytwarzane są z melasy, która powstaje podczas produkcji cukru z uprawy trzciny cukrowej. Trunki w stylu francuskim produkowane są z soku z trzciny cukrowej. Roztwór cukru o nazwie „vesou” przyczynia się do powstania ekspresji o oficjalnej nazwie „Rhum Agricole” – w skrócie „Rhum”. Zasadnicza różnica pomiędzy sokiem z trzciny a melasą polega na tym, że melasa jest bardzo stabilna i może być eksportowana na cały świat. Sok jest mniej stabilny i pozyskuje się go lokalnie i jeszcze świeży, wykorzystuje w gorzelniach. Rhum stanowi aktualnie jedynie 3-5% całej produkcji rumu na świecie.
Dlaczego warto czytać etykiety?
Na etykietach produktów rumowych pojawiają się niekiedy błędne informacje, które mogą wprowadzić konsumenta w błąd. Ponieważ nie ma jasnych przepisów dotyczących klasyfikacji i wymagań dotyczących tej grupy alkoholu, a co za tym idzie sposobu informacji na etykiecie – występuje niekiedy tak zwany szum informacyjny. Warto zatem pamiętać, że rum to destylat z trzciny cukrowej – z soku lub z melasy. Musi mieć on odpowiednią zawartość procentową alkoholu, bez względy na dodatki, jakie są w nim obecne – mowa tu przede wszystkim o cukrze, miodzie, karmelu, przyprawach.
Szukasz dobrego rumu? Zajrzyj na https://www.barbadoo.pl/
