Jeden z najsłynniejszych alkoholi greckich. Wysokoprocentowa wódka, która równie dobrze smakuje w postaci czystej, jak i zmieszanej. Po dodaniu wody, trunek mętnieje i nabiera koloru mlecznego. Ouzo ma charakterystyczny anyżowy smak. Kiedy i jak powstało Ouzo? Jak pić ten rodzaj alkoholu? Czy na bazie Ouzo można stworzyć pysznego drinka?
Ouzo – grecki trunek
Grecka wersja napoju alkoholowego. Powstaje w efekcie destylacji spirytusu rektyfikowanego w miedzianych alembikach. Podczas destylacji dodawane są do formuły zioła – przede wszystkim anyż. Oprócz anyżu do Ouzo trafia inne zioła, takie jak koper włoski, kolendra, cynamon. Proporcje ziół i aromatów różnią się w zależności od producenta. Zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej, Ouzo musi zawierać pomiędzy 35 a 48% alkoholu.
Historia Ouzo
Destylacja alkoholowa jest procesem dobrze znanym mieszkańcom basenu Morza Śródziemnego. Alkohole destylowane powstawały już w czasach starożytnych, a napój podobny do współczesnego Ouzo produkowany był już w czasach Imperium Osmańskiego. Protoplastą Ouzo jest inny mocny alkohol – Tsipouro, spirytus zawierający 40-45% alkoholu. W 1856 roku Nikolaos Katsaros podczas destylacji Tsipouro dodał do ekspresji kilka aromatycznych ziół. Był to początek Ouzo.
Wybór Ouzo
W 2006 roku wprowadzono transparentną definicję “Ouzo”. Jest to alkohol destylowany z anyżu, który został wyprodukowany wyłącznie w Grecji i na Cyprze. Ouzo zostało wpisane w rejestr produktów chronionych znakiem geograficznym oraz PDO – Protected Designation of Origin.
Degustacja
Charakterystyczny trunek, wyróżnia się dominującą nutą anyżu, połączoną z lekką zawartością cukru. Ouzo najczęściej degustowane jest z dodatkiem wody – w wersji rozcieńczonej. Grecka anyżówka doskonale sprawdza się również jako dodatek do drinków.
Przechowywanie i smakowanie
Ouzo najczęściej podaje się lekko schłodzone, ale nie należy butelki trunku przechowywać w lodówce. W Grecji jednym z najchętniej wybieranych sposobów smakowania Ouzo jest degustacja alkoholu na kościach lodu lub z niewielkim dodatkiem zimnej wody, która sprawia, że anyżówka przybiera mętny, mleczny odcień. Smakiem trunku należy cieszyć się powoli.
Ouzo na styl grecki
Rodowici mieszkańcy Grecji mają swoje sprawdzone sposoby na degustację Ouzo. Trunek najczęściej smakowany jest w miesiącach letnich – gdy panują wysokie temperatury. Grecy sięgają po Ouzo popołudniami, w porze obiadowej lub we wczesnych godzinach wieczornych. Do Ouzo podawane są małe przekąski, na które Grecy mówią “mezedes”. Anyżowy alkohol pasuje do owoców morza, sera i innych przystawek.
Mleczna barwa
Ouzo mętnieje podczas kontaktu z wodą. Jest to efekt obecnego w trunku związku chemicznego – anetolu, który jest nierozpuszczalny w wodzie. W nierozcieńczonym Ouzo jest on niewidoczny, na co wpływa etanol. Rozcieńczenie wodą, czyli obniżenie zawartości alkoholu powoduje uwidocznienie się tego związku i przybranie mlecznej barwy.
Właściwości zdrowotne
Ouzo zalicza się do trunków, które z uwagi na wysoką zawartość alkoholu, powinny być spożywane z umiarem. Anyż obecny w Ouzo ma wiele pozytywnych właściwości:
- uspokaja;
- minimalizuje stres i zmęczenie;
- likwiduje mokry kaszel;
- łagodzi napięcia nerwowe;
- działa przeciwzakaźnie.
W Grecji, Ouzo wypijane jest po spożyciu ciężkostrawnych dań – trunek łagodzi niestrawność i przyspiesza proces trawienia. Anyżówka zmniejsza wzdęcia i przyspiesza pasaż jelitowy.
